سرم را روی شونه تارکی گذاشته ام.
دعوا پشت دعوا.
مدت هاست دلم برای صحبت با تو تنگ شده است.
بعد از ان دعوای بد دیگر نتوانستم خودم را جمع و جور کنم.
با اینکه زیاد هم را بغل نکرده ایم اما به شدت دلم گریه در بغل تورا میخواهد.
رفیق کمبودت بسیار حس میشود.توهم حس میکنی که زیادی از هم دوریم.
سرد و بی روح شده ام شاید تا قبل برایم اهمیت نداشت اما شنیدن از تو ان را برایم دردناک کرد.
نمیتوانم با تو صحبت کنم اما به شدت دلم یک خیابان بلند و راه رفتن با تو و صحبت کردن میخواهد.
نمیدانم توهم این حس را داری یا نه.
اما بغض هایم امشب سرباز کرده اند.
رفیق نبودنت ممکن است ادمی که نباید در زندگیم سرباز کند ها.
تو که این را نمیخواستی .کجایی که دلم بدجوری صحبت کردن با تورا میخواهد؟
یعنی اینقدر سنگدل هستم.یعنی من اینقدر تغییر کرده ام که بودن یا نبودنم برایت فرقی ندارد
حس میکنم ما داریم از هم انتقام میگیرم و صحبت کردنت با ادم هایی که میگفتم از انها دوری کن .نمیتوانم با تو اینکارهارا کنم.خیانت در من وجود ندارد دلم بدجوری هوایت را کرده.
میشود رودتر برگدیم از این ماه های کذایی خوشم نمی اید.
مخصوصا قبل تولدت نمیخواهم رابطه مان اینقدر سن شود.رفیق برگرد:)
تو ,صحبت ,دلم ,حس ,رفیق ,ام ,با تو ,نمیتوانم با ,اما به ,از هم ,به شدت
درباره این سایت