همیشه بعد تموم شدن کتاب هام حس ذوق زدگی زیادی دارم،ولی ناراحتم هستم چون یک مدت باهاش و باهام زندگی کرده.بعد تموم شدنشون اون روز کامل فقط فکر میکنم نمیدونم به چی ،ولی خب مواقعی هم هست که آدم فکر میکنه ولی نمیدونه برای چی هم فکر میکنه.
حتی بعد از تموم شدن فیلمی که پیدا کردم عجیب قلبم آروم میزنه و بعد یهویی میره به بالاترین ضربانش.
نمیدونم چرا این حس برام وحشتناکه.اینکه دیگه قرار نیست لذت اولین بار رو باهمه ی اون چیز هایی که این حس تو قلبم ایجاد شده بچشم بدجوری نگرانم میکنه و اینکه برای اولین بار حسشون کردم هم خوشحالم میکنه.
این حس رو همیشه تنها با خودم حس کردم،برای خودم،هدیه برای خودم،لبخند برای خودم،شروع کار های جدید برای خودم.
ولی زمین پر از نشونه است ،نشونه هایی که بهت یادآوری کنه چرا این اتفاق افتاد!!
بعضی مواقع نمیتونم با آدم ها صحبت کنم و تنها راهش نوشتنه.بازم این برای خودمه.
الان هم همون حس رو تو قلبم دارم.نمیدونم خوشحالی بهتره یا ناراحتی!!!
دیدی بعضی آهنگ ها متنش یک چیزه دیگه است ولی تو با شنیدنش یاد یک چیز های دیگه ای که مرتبط با متن نیست میوفتی!
نه میتونم صحبت کنم نه میخوام صحبت کنم.
وقتی کتابم رو تموم کردم یادم افتاد که چقدر دلم برای خیلی چیزها تنگ شده.دلتنگی رو که نمیشه رفع کرد.میشه؟به نظرم فقط باید باهاش تو ذهنت مرورش کرد.
ولی جالبه !نه!اینکه هستی ولی یک جای دیگه سیر میکنی
وجود آدم ها برای خودشونه نه هیچ کسه دیگه ای
درباره این سایت